My już jesteśmy kolejny tydzień w domu, ja obserwuję u Młodego coraz większy stres i nadmiar adrenaliny z którą już kompletnie sobie nie radzi.
Brakuje mu wszystkiego ale najbardziej sobie nie może dać rady z brakiem grupy teatralnej że nie będą mogli pokazać swojego przedstawienia publiczności, czy jeszcze wróci do ośrodka i będzie mógł dalej grać.
Najgorsze jest to że nie znam odpowiedzi na to pytanie a nie mogę dawać złudnej nadziei.
OREW tak jak pozostali uczniowie są objęci nauczaniem zdalnym jak dla mnie to jest jazda bez trzymanki.
Uczenie zdalnie to jest super jak jesteśmy przygotowani sprzętowo i są kraje które nie mają z tym problemu ale nasz pod tym względem mieści się w naszej tradycji czyli pospolite ruszenie, szybko i na wariackich papierach.
Nasz laptop ma 11lat drukarki nie mamy wcale a wi-fi się często zawiesza - więc idealnie przygotowani do zdalnej nauki. Praca na telefonie to nie praca a tu info od pani z rehabilitacji a tu logopeda a tu religia. Nasza pani rozumie problem ale jakoś pracować należy - tylko że Młody zrobił bunt na pokładzie co powiedział to może tu lepiej nie napiszę ale było mocno i dobitnie. Młodemu brakowało rozmowy z nauczycielem z psychologiem normalnej rehabilitacji a nie kartki z ćwiczeniami.Pisałam tłumaczyłam jednej, drugiej osobie, udało się syn pracuje na kserówkach które nam dostarczono do domu, pisze na komunikatorze z psychologiem rozmawia przez telefon z nauczycielami ( w szerokim tego słowa znaczeniu ) i jest szczęśliwy ma namiastkę grupy kontaktu, tego że jest dla kogoś ważny skoro Pani zadzwoniła i porozmawiała. Na komunikator wysyła swoją codzienną pracę ocenia Pani ale gratulują też uczniowie i ich rodzice ( brawo, super itd ) Młody rośnie sam powoli na grupie się udziela pisze wysyła lajki.
Powoli uczymy się funkcjonowania w nowej rzeczywistości, nie jest łatwo ale jak jest nadzieja i zrozumienie to jest łatwiej.
Dziś przyszły zamówione maseczki z filtrami więc będziemy uczyć się korzystania z tego cuda:)
